regnet hylla meg inn

eg såg vannet rann

ner trestammane

eg kunne kjenne

skogen vekt til liv

med dråpas drupp

det einaste å høyre

trenas sukk

huden vart kald

medan hjartet varma

det var ondt å kjenna

eg kom heim

og døydde i eiga seng

kald som få

iskald og rå

eg grein

som trena hadde gjort

gamle minne

som regnet vaska bort

då eg vakna var eg

rein og kvit

lett og sår

på same tid

Dei Daudes Engel

på ein kort visitt

ikkje forsvann eg heilt

men eg døydde litt

.

.

-detonatord